Budowę Kościoła w Imbramowicach ukończono w 1522 roku (data wybita nad drzwiami do zakrystii). Murowany z kamienia łamanego i cegły. Salowy z prostokątnym dwuprzęsłowym prezbiterium, sklepienie chóru kolebkowe z lunetami (2 połowa XVII w.).

Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
ul. Żarowska 39, 58-121 Imbramowice
proboszcz: ks. Ryszard Mencel
nr tel. 74 85 07 385

Kościół jest otwarty:

• w godzinach odprawiania mszy świętej, w niedziele w godz. 8.00 – 9.00 i 12.30 – 13.30

---

Świątynia orientowana, od południa dobudowana czworoboczna wieża oraz kaplica nakryta neogotyckim sklepieniem gwiaździstym.

Wystrój wnętrza:

1. gotyckie sanktuarium wykonane prawdopodobnie w XV wieku z piaskowca łączonego żelazem
2. renesansowa chrzcielnica
3. barokowy ołtarz główny
4. ambona z XVIII/XIX w.
5. wieczna lampka oraz rzeźby dwóch świętych
6. epitafia renesansowe:
   1. kamienne upamiętniające zamordowanego Lorenza von Hund w 1589 r. Ufundowane przez zabójcę – Ernsta von Poser w 1593
   2. drewniane – upamiętniające zamordowanego 17 lutego 1589 r. Martina von Hof-Schnorbein. Ufundowane przez zabójcę – Dawida von Borwitz auf Dirswitz
   3. kamienne płyty nagrobne:
   4. Henryk von Reichenbach von Klettendorf auf Pitschen und Tarnau †23.06.1588
   5. Ursula von Reichenbach †27.05.1598
   6. Dziecko Georga von Reichenbach †02.02.1612
   7. Maria von Reichenbach z domu von Seidlitz †07.07.1614
   8. Anna von Reichenbach z domu von Lanscronin †08.03.1618
   9. Barbara von Reichenbach z domu von Adelsbach †06.11.1626
   10. Anton von Matuschka und Toppolczan baron Spättgen †1860
   11. Alojza von Montbach-Bechau (żona Antona) †1868

Od końca XVI wieku do lat 20-tych XVII w. krypta świątyni była miejscem pochówku członków rodu von Reichenbach z Pszczyna. Obszar przykościelny otoczony murem był pierwszą nekropolią (przypadkowe znaleziska szczątków antropogenicznych podczas prac remontowo-porządkowych) w miejscowości aż do połowy XIX w. kiedy powstał nowy cmentarz. Świątynia ucierpiała w czasie wojny trzydziestoletniej 1618-48. Jej wyposażenie było wówczas bardzo skromne: 2 świeczniki z mosiądzu, cynowy kielich, sukno na ołtarz, a stan techniczny całego obiektu był zły. W latach 1633-1641 całkowicie zrujnowane i ograbione zostało probostwo, zapewne przez żołnierzy wojsk cesarskich (austriackich). Przed 1667 r. odbudowano probostwo i wyremontowano świątynię. Kolejne remonty: lata 30/40-te XX w., 1962 (tynki zewnętrzne i wewnętrzne, dach), 1967-68 (odnowa polichromii), 1995-2000 (odrestaurowanie wnętrza)